گروه بین‌الملل مشرق - هیجان سراسیمه کشورهای غربی برای حضور در شمال عراق و بهانه قرار دادن کمک بشر دوستانه به ایزدی ها و یا کردهای اربیل در مقابل داعش، سوال برانگیز است. غربی‌ها با وجودی که مواضع سازمان ملل بر تروریست و تهدید بودن داعشی‌ها تأکید می کنند، هنوز مواضع خود را نسبت به این جریان روشن نکرده اند و آمریکایی ها هم، حضور خود را برای یک جنگ و مقابله جدی و فراگیر برای مقابله انسان‌دوستانه با تروریسم داعش عنوان نکرده اند.
پس این هجمه برای نشست های اروپایی و حضور مقامات سیاسی غربی در عراق و تشویق برای حضور فعال با چه انگیزه ایست؟
آنچه تا به حال فرانسوی‌ها، انگلیسی‌ها، آمریکایی‌ها و آلمانی‌ها اعلام کرده اند، هیچ شاخص ضدتروریستی و ضد داعش در آن نیست بلکه همگی خود را حامی سینه چاک شمال عراق و کردها و مسیحی ها عنوان کرده اند.
در شرایط کلان سیاسی عراق، بهانه کردها و گروه های سنی، نوری المالکی بود تا خود را بخشی از عراق یکپارچه بدانند و با داعش مبارزه کنند. این موضع غیرواقعی و بهانه وار، عمر چندانی نداشت و داعشی ها به کردهای اربیل و مسیحیان نینوا حمله کردند و هم حکومت اقلیم و هم بعثی های طرفدار عزت الدوری را غافلگیر کردند. دستور حمایت از کردها و مسیحیان و مناطق کردی و مسیحی از سوی نوری المالکی و شرمندگی کردهای اربیل در قبال سیاست حمایتی دولت مرکزی و آقای مالکی، به معنای آب شدن یخ بهانه گیری اربیل بود تا موضوعات فی ما بین را در فضای دوستانه حل کنند.
این تصویر کلان از تحولات، جایی برای غربی ها را نشان نمی داد و بویژه با انتخاب حیدرالعبادی بعنوان نخست وزیر عراق، انتظار می رود که نه بهانه ای و نه مانعی برای شکل گیری سریع کابینه و تلاش ملی برای ترد تروریسم داعش باقی نماند.
اگر غربی‌ها، با صحنه های کشتار و تجاوز نسبت به مسیحیان و یا حرکت داعش به سمت اربیل، به غیرت آمده اند، مردم عراق و هر ناظر باوجدان سوال خواهد کرد که در دو ماه گذشته، صحنه های بسیار وسیع تر و وحشینانه تری از کشتار و اعدام دسته جمعی و تجاوز و تحقیر زنان و شهروندان دیگر عراقی هم ثبت شد و در غزه با تراژدی فشرده و غیرانسانی که روی تمامی جلادهای تاریخ را روسفید می کند و یک جمعیت پانصد نفری از کودکان بی گناه فلسطینی در کام توحش صهیونیستی جان دادند ولی از غرب، حرکتی برای دفاع از دیگر مردم عراق و یا مردم غزه دیده نشد!!
آیا این رفتار شتابزده برای کمک رسانی و ارسال تسلیحات برای کردهای شمال عراق برای حمایت از انسانیت و غیرت بشری و دفاع از مسیحیان بی پناه عراقی است؟
هواپیمای آمریکایی آماده ماموریت برای پرتاب بسته‌های آب و غذا برای آوارگان در میان کوهستان‌های سنجار می‌شود
پاسخ این سوال منفی است و نمونه های فراوان دیگری در صحنه های جهانی بر بی میلی رفتار انسانی از سوی غربی ها ثبت شده است و در شمال عراق نیز مسئله را در جای دیگر باید جستجو کرد.
غربی ها، تنها مستمسک باقی مانده را کردها و مسیحیان مظلوم شمال عراق قرار داده اند تا بر روند سیاسی و تشکیل کابینه عراق دست اندازی کنند و مشکل تراشی کرده، اجازه ندهند، یک همگرایی ملی در بین طوائف عراقی به اراده ملی آنها کمک کند و تبدیل شود.
اظهار نظرهای سخنگوی پارلمان اقلیم کردی و زمزمه های دیگر که ناشی از توهم حمایتگری غربی است نشان می دهد که این شتاب و عجله غربی چندان بی حکمت نیست و مایلند تا دیر نشده در صحنه حاضر شوند و مسیر و دوره زمانی و چگونگی توافق بر روی کابینه عراق را مدیریت کنند.
این به معنای انتظار کشیدن ادامه فضای تنش آلود اقلیم کردی و حکومت مرکزی در عراق است. این احساس حمایت از سوی غربی ها موجب شده تا طارق جوهر، سخنگوی پارلمان اقلیم خواستار هماهنگی دولت مرکزی با اقلیم باشد و نه بالعکس!!! و علناً از باج‌خواهی سیاسی برای حمایت از نخست وزیر جدید دم می زند و هرگونه حمایت از وی را منوط به بهاء و امتیاز متقابل میداند و فراموش کرده که حمایت دولت مرکزی از کردها در یک هفته گذشته موجب سلامت اقلیم در قبال داعش گردید!!
تمایل غربی برای حضور فعال در شمال عراق به معنای تنش سازی و فتنه گری جدید است و بجاست که دست اندرکاران و سیاستمداران برای این ظرایف موجود هم اندیشه کنند.
پس این هجمه برای نشست های اروپایی و حضور مقامات سیاسی غربی در عراق و تشویق برای حضور فعال با چه انگیزه ایست؟
آنچه تا به حال فرانسوی‌ها، انگلیسی‌ها، آمریکایی‌ها و آلمانی‌ها اعلام کرده اند، هیچ شاخص ضدتروریستی و ضد داعش در آن نیست بلکه همگی خود را حامی سینه چاک شمال عراق و کردها و مسیحی ها عنوان کرده اند.
در شرایط کلان سیاسی عراق، بهانه کردها و گروه های سنی، نوری المالکی بود تا خود را بخشی از عراق یکپارچه بدانند و با داعش مبارزه کنند. این موضع غیرواقعی و بهانه وار، عمر چندانی نداشت و داعشی ها به کردهای اربیل و مسیحیان نینوا حمله کردند و هم حکومت اقلیم و هم بعثی های طرفدار عزت الدوری را غافلگیر کردند. دستور حمایت از کردها و مسیحیان و مناطق کردی و مسیحی از سوی نوری المالکی و شرمندگی کردهای اربیل در قبال سیاست حمایتی دولت مرکزی و آقای مالکی، به معنای آب شدن یخ بهانه گیری اربیل بود تا موضوعات فی ما بین را در فضای دوستانه حل کنند.
این تصویر کلان از تحولات، جایی برای غربی ها را نشان نمی داد و بویژه با انتخاب حیدرالعبادی بعنوان نخست وزیر عراق، انتظار می رود که نه بهانه ای و نه مانعی برای شکل گیری سریع کابینه و تلاش ملی برای ترد تروریسم داعش باقی نماند.
آیا این رفتار شتابزده برای کمک رسانی و ارسال تسلیحات برای کردهای شمال عراق برای حمایت از انسانیت و غیرت بشری و دفاع از مسیحیان بی پناه عراقی است؟
هواپیمای آمریکایی آماده ماموریت برای پرتاب بسته‌های آب و غذا برای آوارگان در میان کوهستان‌های سنجار می‌شود
غربی ها، تنها مستمسک باقی مانده را کردها و مسیحیان مظلوم شمال عراق قرار داده اند تا بر روند سیاسی و تشکیل کابینه عراق دست اندازی کنند و مشکل تراشی کرده، اجازه ندهند، یک همگرایی ملی در بین طوائف عراقی به اراده ملی آنها کمک کند و تبدیل شود.
اظهار نظرهای سخنگوی پارلمان اقلیم کردی و زمزمه های دیگر که ناشی از توهم حمایتگری غربی است نشان می دهد که این شتاب و عجله غربی چندان بی حکمت نیست و مایلند تا دیر نشده در صحنه حاضر شوند و مسیر و دوره زمانی و چگونگی توافق بر روی کابینه عراق را مدیریت کنند.
تمایل غربی برای حضور فعال در شمال عراق به معنای تنش سازی و فتنه گری جدید است و بجاست که دست اندرکاران و سیاستمداران برای این ظرایف موجود هم اندیشه کنند.
*هادی محمدی
